In sy doelwitverwerkliking beweeg die onderwyser normaalweg vanaf pedagogiese omgang tot
periodieke verlating en weer terug. Hierdie beweging is 'n moontlikheidsvoorwaarde vir
doelwitverwerkliking.
Wanneer die gestelde doelwitte verwerklik word, het dit 'n besondere effek: dit bevorder die
opvoedingsverloop. In hierdie verband is die volgende sinne wat die sleutelbegrippe bevat wat in
die vorige paragraaf vermeld is, betekenisvol:
Wanneer daar gevra word of die doelwit-sleutelbegrippe wat in paragraaf 9 getabuleer is, sinvol
ingevoeg sal kan word in 'n beskrywing van lewensopvatlikheid en dus kan bydra tot die
bevordering van 'n lewensopvatlike perspektief op die gekurrikuleerde opvoedende onderwys, kan
die volgende beskrywing betekenisvol wees:
Dat die lewensopvatting 'n onwegdinkbare en onweghandelbare wesenskenmerke van opvoedende lewe is
is duidelik. Dat die skool onbetwyfelbaar as noodwendige plek vir die verwerkliking van
lewensopvatlik verlewendigde opvoedende onderwys met kennisverwerwing, kennisaanwending,
ensovoorts as doelwitte is, is eweneens duidelik.
Vir dit wat so pas gestel is om praktykbetekenis te kry, het die skool besondere middele
nodig. Daar bestaan verskeie van hierdie middele, maar opvoedkundiges sal dit met mekaar eens wees
dat die middel wat die prominentste op die voorgrond staan, die LES is wat kristalliseer
uit kurrikulêr geselekteerde onderwysinhoude.
Dit is vanselfsprekend dat 'n LES indien dit as besondere opvoedingsmiddel moet kwalifiseer, aan
sekere vereistes sal moet voldoen. Aangesien in die skool in die lig van lewensopvatlik
verlewendigde doelwitte soos kennisverwerwing, kennisaanwending, ensovoorts onderrig en geleer
word, is dit logies dat 'n sinvolle wyse om te bepaal aan welke vereistes 'n SKOOLLES behoort
te voldoen, sal wees om vanuit 'n bepaalde lewensopvatting na die skoolles te kyk.
Die doel van die opvoedingsbemoeienis is om die kind deur al sy aktiwiteite soos
byvoorbeeld kennisverwerwing, kennisaanwending, ensovoorts na God te lei. Alle ontsluiting is in
laaste instansie op God gefokus. Deur God se genade in Jesus Christus kan die enigste ware en
uiteindelike doel met opvoeding bereik word. Die onderwysdoel is dan in sy diepste wese
Christussentries.
Egte Christelikheid verg 'n aktuele instelling teenoor vrae van die tyd en van die gegewe
omstandighede. Daar moet krities en verantwoordelik nagedink word oor vraagstukke, ook die
vraagstukke wat verband hou met kennisverwerwing, kennisaanwending, ensovoorts. In hierdie
verband word die onderwyser se gesag gehoorsaam indien by die ordinansies van God eerbiedig.
Probleemstelling (stel van sinvolle vrae) word voltrek in die lig van God-eerbiediging.
Die kind moet feite, beginsels, waardes en waarhede aanvaar omdat dit God in Sy skepping aan die
mens openbaar, en hy het dit alles nodig om God deur sy arbeid to dien. Hierdie sake moet
opgespoor word en gehoorsaam in 'n mens se roeping gebruik word. Die Christen verwelkom nuwe
kennis (vergelyk kennisverwerwing, ensovoorts), take en waarhede wat by alles altyd in Bybelse
perspektief beskou.
Die mens moet in alles wat sy hand vind om te doen 'n roeping van God sien. Alles wat gegee is
nooi uit tot roepingsvervullende aksie soos onder andere kennisverwerwing, kennisaanwending,
ensovoorts. Aktiwiteite betrek op die individu met die oog op sosiale inskakeling tot eer van God,
moet bevorder word. Geroepenheid tot 'n aktiewe omgaan met dit wat deur God geskenk is, lei tot
'n opneem van verantwoordelikheid daarvoor.
Daar moet vasgestel word of opdragte ten aansien van kennisverwerwing, kennisaanwending,
ensovoorts behoorlik uitgevoer is. Dit is so veral indien sinvolle opdragte gesien word as deur
God opgelegde take. Elke mens het 'n van God opgelegde taak. Hy moet self handel op sy lewensweg
en die volwassenes wat hom begelei na behoorlike Christelike volwassenheid moet voortdurend saam
met hom beoordeel of hy sinvol arbei.
Ook ten aansien van die kurrikulêre doelwitte kennisverwerwing, kennisuitbreiding, kommunikasie,
gedying van moontlikhede, wek van belangstelling en vaardigheids-verwerwing, sal die
Christen-onderwyser wat outentiek opvoedend onderrig het, weet dat hy 'n sinvolle bydrae gemaak
het tot 'n beantwoording van dié sinvraag wat beide by en die leerlinge wat aan hom toevertrou
was, uiteindelik sal moet beantwoord: "Wat het jy gemaak met My eer wat Ek aan jou toevertrou het?"
SUMMARY
Pedagogic evaluation of a curriculum requires that attention be given to the following key
concepts:
- evaluated aims
- didactic considerations (guide-lines).
This can be done in the following way:
An existing curriculum is taken and the references therein to these key concepts are evaluated.
This evaluation can be done as follows:
Aims:  The corresponding pedagogic aim structure of each aim in the curriculum can be
indicated, and after this the meaning of the relationship can be explained.
Didactic guide-lines:  The corresponding pedagogic activity structure of each didactic
guide-line mentioned can be shown, and thereafter the meaning of the relationship can be
explained.
The syllabus which in this article is used as an example of pedagogic evaluation is the syllabus
for General Science: Junior Secondary Phase, 1984.